۱۳۸۸/۱۲/۲۴

آيين چهارشنبه سوري ، از رهبر حكومت اسلامي تا مجلس نمايندگان آمريكا



در خبر ها به نقل از آيت الله علي خامنه اي در مورد چهارشنبه سوري آمده بود كه این مراسم، «مبنای شرعی» ندارد و «مستلزم ضرر و فساد زیادى» است. رهبري كه فرزانه مي خوانندش ، فرزانه ميدانندش ، حكيم ميدانندش ، ايراني مي گويندش در مورد يكي از آداب كهن ايران زمين سخناني اين گونه سخيف بر زبان جاري ميكند !؟ آدابي كه حتي پيش از ميلاد مسيح در اين سرزمين اهورايي برپا بوده است ، براستي كدامين ايراني به خود اجازه ميدهد كه اين آيين كهن ايراني را فاسد بداند ؟
من را با شرع كاري نيست كه از آن دوري مي جويم ، اما اينكه به اين روز اهورايي فساد گفته شود ، زهي خيال باطل ، شوربختانه حكومت اسلامي كه خود را در آستانه فروپاشي ميبيند از هرگونه اجتماع دوري ميجويد و هر اجتماعي را نشانه فساد ميداند و از اين روست كه چهارنشبه سوري را نيز عامل فساد ميداند ، شك نداشته باشيد كه اگر اين حكومت عمرش در سال آينده به روزهاي قدس ، 13 آبان ، روز دانشجو و .. كه خود آنها را ساخته برسد آنها را نيز عامل فساد قلمداد خواهد نمود.
اما از طرفي هنگامي كه در خبرها مي خوانيم كه مجلس نمايندگان آمريكا براي روزهاي باستاني ايران اهميت قائل ميشود و براي حمايت از اين روزها قطعنامه صادر ميكند بيشتر شرمگين ميشويم نسبت به اين ، چه كساني بر اين سرزمين اهورايي حكومت ميكنند ،‌ كساني كه دم از ايراني بودن ميزنند كمر به قتل آيين ايران آريايي بسته اند ، شرع را بر ايران مقدم ميدانند ،‌ چه شده است اين سرزمين ياد حرفهاي مسعود ده نمكي افتادم كه گفته بود ايران بدون جمهوري اسلامي براي ما پشيزي ارزش ندارد !؟ نمدانم خودش گفته بود يا برايش ساخته بودند !؟ اما با به حركت در آمدن جنبش سبز بسياري از افرادي كه دم از اين و ايراني بودن را ميزدند بهتر شناختيم رهبري كه خود را ايراني مي ناميد !؟ كمر به قتل نام ايران و ايراني پرداخته !؟
راستي در ايران جرم هايي داريم كه مطابقت دارند با امنيت ملي اين كلمه را قرمز نوشتم تا كساني كه اين مطلب را ميخوانند يادشان بيافتد كه بسياري از هموطنان عزيز ميهن مان جرمشان اقدام عليه امنيت ملي ، تباني عليه امنيت ملي و ... بوده است رهبري كه خود آيين ملي را عامل فساد ميداند آيا مستوجب تعقيب قضايي نيست ؟
دانشمندان فرهيخته اي همچون استاد فريدون جنيدي ، استاد مرتضي ثاقب فرو ... در مدح چهارشنبه سوري سنخنها گفته اند ، ابوريحان بيروني در مورد اين روز خجسته درفصل نهم آثار الباقيه و در قانون مسعودي فصل 11 به تشريح مفصل جشن هاي ايرانيان پرداخته اند. به نوشته بيروني و بندهشن نام هاي ماه ها همانند نام هاي امروزي ما بوده و نام هاي روزهاي 30 روزه هر ماه چنين بوده است: «هرمزد، بهمن، ارديبهشت، شهريور، اسفندارمز، خرداد، امرداد، دي به آذر، آذر، آبان، خور، ماه، تير، گوش، دي به مهر، مهر، سروش، رشن، فروردين، بهرام، رام، باد، دي به دين، دين، ارد، اشتاد، آسمان، زامياد، مارسپند، انيران (انفران).» چنان که ديده مي شود نام 12 ماه سال در ميان اين 30 نام نيز وجود دارد و هر گاه نام روز و ماه برابر مي شده است جشن مي گرفتند و بنابراين هر ماه، ايرانيان به اين مناسبت يک روز جشن داشته اند. جشن هاي گاهنبارها نيز هر يک پنج روز ادامه داشته است و مهم ترين روز جشن روز آخر يعني پنجم بوده است. نام هاي گاهنبارها و مناسبت آنها به طور خلاصه چنين است: 1- ميديوزرم (ميان بهار) جشني که در چهل و پنجمين روز سال در روز «دي به مهر» «15» ارديبهشت هنگام خرمي و سرسبزي زمين برگزار مي شده است. (روز آفرينش آسمان بنا به بندهشن) 2- ميديوشم (ميان تابستان) برگزاري در سدوپنجمين روز سال در روز «دي به مهر» «15» تيرماه. (روز آفرينش آب ها) 3- پتيه شهيم (دانه آور) برگزاري در سدوهشتادمين روز سال در «انيران» روز «30» شهريور، هنگام رسيدن و دروي گندم. (روز آفرينش زمين) 4- اياسرم (برگشت) برگزاري در دويست و دهمين روز سال در روز «انيران» «30» مهرماه به مناسبت بازگشت گله از چراگاه تابستاني. (روز آفرينش گياهان) 5- ميديارم (ميان سال) برگزاري در دويست و نودمين روز سال. در روز «بهرام» «20» ماه دي و اوج سرما. (روز آفرينش گوسفند يا "گاو مقدس يکتا آفريده") 6- همس پت مدم در آخرين روز «اندرگاه» (پنجه دزديده) در روز «وهيشتاوشت» که پيش آهنگ فصل بهار و فرود فروهرها از آسمان به زمين است. (روز آفرينش انسان) به اين جشن ها بايد جشن هاي نوروز (10 روز)، مهرگان (10 روز) و جشن هاي ستايش آتش مانند سده، چهارشنبه سوري، يلدا (زايش دوباره خورشيد يا مهر) و... را نيز افزود.»
در خاتمه به نوشته اي از دانشمند فرزانه استاد
، مازيار قويدل نظري مي افكنيم :
چون که
آتش شد به پا
گيسوي تاريکي بريد
تيرگي را کس نديد
تيرگي

با روشني
همدم نگردد هيچ گاه

هیچ نظری موجود نیست: