چائوشسكو در15 سالگي خود فردي انقلابي بود و به زندان افتاددر 22 مارس 1965 مردم روماني شاهد يك تغيير عمده بودند ، تغييري به نام جدايي از فاشيسم و روي آوري به كمونيسم . اين تغيير توسط فردي به نام نيكلاي چاشسكو صورت گرفت و مردم با اميد به آينده ، اين تغييرات را مي نگريستند ، اما در روز 25 دسامبر سال 1989 مردم روماني ، به زندگي و حكومت 24 ساله چاشسكو پايان دادند ،چراكه از 24 سال فضاي خفقان به تنگ آمده بودند ، چاسشكو به همراه همسرش النا طي يك محاكمه كوتاه و يا حضور جمعيت انبوده مردم در روز جشن كريسمس تيرباران شدند.
مردم روماني پس از اينكه بيش از دو دهه را در ترس وحشت ، بيم و نگراني رژيم ديكتاتوري كمونيستي چائوشسكو سپري نمودند در روز 24 دسامبر سال 1989 ميلادي شورش كردند و در 25 دسامبر با اعدام چائوشسكو به حاكميت ابدي او و خانواده اش پايان دادند. چائوشسكويي كه خود در دوران فشيستي يكي از مخالفان حكومت بود و همراه مردم در تغيير حكومت نقش داشت ،
چائوشسكويي كه در 15 سالگي به علت مخالفت با فاشيست زندان افتاده بود اما هنگامي كه به قدرت رسيد خود جنايتگار شد (ميگويند قدرت بدون نظارت فساد به بار مي آورد و قدرت مطلقه ، فساد مطلقه ، چائوشسكو كه بر عليه فاشيسم قيام كرد ، خود ديكتاتوري شد كه بيش از هزار نفر از مردمش را كشت ) و بر مردم خود سخت گرفت و اين بر سرش آمد . از جريان تيرباران چائوشسكو و خانواده اش فيلم برداري ها شد و به دفعات از شبكه هاي مختلف تلويزيوني پخش شد ، چائوشسكو در طول 24 سال حكومت مطلقه خود انواع سختي ها را به مردم خود تحميل كرد ، او در تاريخ 16 دسامبر سال همان سال صداي اعتراضي را كه در شهر تيميسوا زده شد را نشنيد ، هنگامي كه ملتش در اعتراض به دستگيري "كشيش لازلو توئكس" مدافع اقليتِ مجارِ ترانسيلوانيا ، در اين شهر دست به تظاهرات زدند ، چائوشسكو به ارتش دستور داد تظاهرات را سركوب كنند ، صدها نفر از مردم توسط ارتش چائوشسكو به خاك و خون غلطيدند ، چائوشسكو در تلويزيون از ارتش براي سركوب مردم تقدير كرد ، اما فرداي آنروز در هنگامي كه در بالكن كاخ خود قدم ميزد صداي فرياد هاي "مرگ بر چائوشسكو " و "مرگ بر ديكتاتور" را شنيد .
در روز 21 دسامبر يك تظاهرات عظيم كارگري عليه رژيم ديكتاتوري چائوشسكو در مقابل مقر حزب كمونيست در شهر بخارست بر پا شد ، ارتش آتش گشود و مردم را به خاك و خون كشيد ، و بخارست به پا خواست ، عليرغم سركوب شديد انقلابيون مردمي در مقابل انقلاب ديگر كاري از دست ارتش بر نمي آمد ، و نيروهاي امنيتي وادار به تسليم شدند. در روز 22 دسامبر وزير دفاع چائوشسكو "واسيلي ميله آ " خودكشي كرد .
چائوشسكو ، مردي كه به نابغه كاپات معوف بود خيلي دير متوجه شد كه در مقابل خواست مردمي نمي توان مقابله كرد و در تلاشي مذبوحانه شتابان به همراه خانواده اش قصد ترك بخارست را نمود تا كشور فرار كند ، نيكلاي چائوشسكو به همراه خانواده اش در جاده فرودگاه پيتستي توسط نيروهاي انقلابي دستگير شدند ، پيكره اصلي ارتش به مردم پيوست و 3 روز بعد در يك پادگان نظامي پايان سرنوشت چائوشسكو رقم خورد .
به اين ترتيب در روز 25 دسامبر سال 1989 ميلادي در روز جشن كريسمس ، نيكلاي چائوشسكو و خانواده اش پس از يك محاكمه مختصر و در ميان انبوه مردم تيرباران شدند بر اساس آمار در جريان انقلاب مردمي روماني ، 1104 نفر توسط نيروهاي امنيتي و ارتش روماني كشته شدند. نكته قابل توجه اين است كه نيروهاي انقلابي مردمي روماني هيچ رهبري براي انقلاب نداشتند و مردم خود رهبر بودند .
بحث نوشتن اين ماجرا از آن بود كه بسيار به جنبش سبز مردمي ايران شبيه است ، مردمي كه ميخواستند از شاه خلاصي حاصل كنند اسير ديكتاتوري اسلامي شدند و در حالي كه با انتخابات رياست جمهوري ميتوانست يك رفورم به وجود آيد ، ديكتاتوري تاب رفورم را نداشت و ميرود كه به سمت انقلاب نزديك شود ، اگر از ابتدا مرور كنيم اين جريانات را رهبر ايران از تخلف آشكار در جريان انتخابات حمايت كرد تا آقاي احمدي نژاد رئيس جمهور شود ، تصور بر اين بود كه هيچ اعتراضي نخواهد بود ، شوربختانه رهبر ، شور عظيم مردمي را هرگز نديد ، آنقدر در اين حمايت پايداري كرد و پلهاي پشت سر را خراب كرد كه حال راه برگشت بسيار بسيار تنگ و باريك است .
اين روزها ديده ميشود كه عده اي به سيماي ضرغامي مي آيند و در حمايت از جنبش سبز سخن بر زبان جاري مي كنند ، اما ايكاش اين حركت بسيار بيش از اين ها انجام ميشد تا اين خونها ريخته نميشدند ، اما شوربختانه چه زود دير ميشود ، و حال نيز بسيار دير شده است راستي جايي براي بازگشت وجود دارد !؟
مردم روماني پس از اينكه بيش از دو دهه را در ترس وحشت ، بيم و نگراني رژيم ديكتاتوري كمونيستي چائوشسكو سپري نمودند در روز 24 دسامبر سال 1989 ميلادي شورش كردند و در 25 دسامبر با اعدام چائوشسكو به حاكميت ابدي او و خانواده اش پايان دادند. چائوشسكويي كه خود در دوران فشيستي يكي از مخالفان حكومت بود و همراه مردم در تغيير حكومت نقش داشت ،
چائوشسكويي كه در 15 سالگي به علت مخالفت با فاشيست زندان افتاده بود اما هنگامي كه به قدرت رسيد خود جنايتگار شد (ميگويند قدرت بدون نظارت فساد به بار مي آورد و قدرت مطلقه ، فساد مطلقه ، چائوشسكو كه بر عليه فاشيسم قيام كرد ، خود ديكتاتوري شد كه بيش از هزار نفر از مردمش را كشت ) و بر مردم خود سخت گرفت و اين بر سرش آمد . از جريان تيرباران چائوشسكو و خانواده اش فيلم برداري ها شد و به دفعات از شبكه هاي مختلف تلويزيوني پخش شد ، چائوشسكو در طول 24 سال حكومت مطلقه خود انواع سختي ها را به مردم خود تحميل كرد ، او در تاريخ 16 دسامبر سال همان سال صداي اعتراضي را كه در شهر تيميسوا زده شد را نشنيد ، هنگامي كه ملتش در اعتراض به دستگيري "كشيش لازلو توئكس" مدافع اقليتِ مجارِ ترانسيلوانيا ، در اين شهر دست به تظاهرات زدند ، چائوشسكو به ارتش دستور داد تظاهرات را سركوب كنند ، صدها نفر از مردم توسط ارتش چائوشسكو به خاك و خون غلطيدند ، چائوشسكو در تلويزيون از ارتش براي سركوب مردم تقدير كرد ، اما فرداي آنروز در هنگامي كه در بالكن كاخ خود قدم ميزد صداي فرياد هاي "مرگ بر چائوشسكو " و "مرگ بر ديكتاتور" را شنيد .
در روز 21 دسامبر يك تظاهرات عظيم كارگري عليه رژيم ديكتاتوري چائوشسكو در مقابل مقر حزب كمونيست در شهر بخارست بر پا شد ، ارتش آتش گشود و مردم را به خاك و خون كشيد ، و بخارست به پا خواست ، عليرغم سركوب شديد انقلابيون مردمي در مقابل انقلاب ديگر كاري از دست ارتش بر نمي آمد ، و نيروهاي امنيتي وادار به تسليم شدند. در روز 22 دسامبر وزير دفاع چائوشسكو "واسيلي ميله آ " خودكشي كرد .
چائوشسكو ، مردي كه به نابغه كاپات معوف بود خيلي دير متوجه شد كه در مقابل خواست مردمي نمي توان مقابله كرد و در تلاشي مذبوحانه شتابان به همراه خانواده اش قصد ترك بخارست را نمود تا كشور فرار كند ، نيكلاي چائوشسكو به همراه خانواده اش در جاده فرودگاه پيتستي توسط نيروهاي انقلابي دستگير شدند ، پيكره اصلي ارتش به مردم پيوست و 3 روز بعد در يك پادگان نظامي پايان سرنوشت چائوشسكو رقم خورد .
به اين ترتيب در روز 25 دسامبر سال 1989 ميلادي در روز جشن كريسمس ، نيكلاي چائوشسكو و خانواده اش پس از يك محاكمه مختصر و در ميان انبوه مردم تيرباران شدند بر اساس آمار در جريان انقلاب مردمي روماني ، 1104 نفر توسط نيروهاي امنيتي و ارتش روماني كشته شدند. نكته قابل توجه اين است كه نيروهاي انقلابي مردمي روماني هيچ رهبري براي انقلاب نداشتند و مردم خود رهبر بودند .
بحث نوشتن اين ماجرا از آن بود كه بسيار به جنبش سبز مردمي ايران شبيه است ، مردمي كه ميخواستند از شاه خلاصي حاصل كنند اسير ديكتاتوري اسلامي شدند و در حالي كه با انتخابات رياست جمهوري ميتوانست يك رفورم به وجود آيد ، ديكتاتوري تاب رفورم را نداشت و ميرود كه به سمت انقلاب نزديك شود ، اگر از ابتدا مرور كنيم اين جريانات را رهبر ايران از تخلف آشكار در جريان انتخابات حمايت كرد تا آقاي احمدي نژاد رئيس جمهور شود ، تصور بر اين بود كه هيچ اعتراضي نخواهد بود ، شوربختانه رهبر ، شور عظيم مردمي را هرگز نديد ، آنقدر در اين حمايت پايداري كرد و پلهاي پشت سر را خراب كرد كه حال راه برگشت بسيار بسيار تنگ و باريك است .اين روزها ديده ميشود كه عده اي به سيماي ضرغامي مي آيند و در حمايت از جنبش سبز سخن بر زبان جاري مي كنند ، اما ايكاش اين حركت بسيار بيش از اين ها انجام ميشد تا اين خونها ريخته نميشدند ، اما شوربختانه چه زود دير ميشود ، و حال نيز بسيار دير شده است راستي جايي براي بازگشت وجود دارد !؟
۱ نظر:
دوست گرامي تصحيح کن:
"سيماي ضرغامي" نه "سيماي لاريجاني"
ارسال یک نظر