اعتراضات هر جمعه مردم سوريه
از ابتداي ميدان مادر براحتي ميتوان به امنيتي بودن فضا پي برد। در هردوسوي ميدان نيروهاي امنيتي به صف شده اند। بيشتر خودروهاي ون هستند و در داخل آنها سربازاني كه ازخستگي بر صندلي ها لميده اند و نشان از آن دارد كه از مدتها پيش در اين مكان بوده اند। كمي جلوتر كه ميروي به خيابان شريعتي كه ميرسي با تعداد بيشتري از نيروهاي انتظامي مواجه ميشوي كه موتور سوار هم در بين آنها وجود دارد كمي كه از ميرداماد به سمت جنوب در حركت هستي متوجه ميشوي كه موتورسواران چماقدار در حال جولان دادن هستند । و در كنار خيابان در حالي كه نوشته شده توقف ممنوع ميبيني كه خودروهاي شخصي كه سرنشيناني خاص دارد بدون ترس و واهمه به پارك كردن خودرو هاي خود در كنار خيابان اقدام ميكنند و اما تو كه در پياده رو در حال حركت هستي اجازه توقف نداري و بايد حركت كني و به پليسي كه حتي ابتداي ترين اصول پوشيدن لباس نظامي را نميداند با نشان دادن باتوم به سمت تو با پرخاش ميخواهد كه حركت كني و در آنجا نايستي ياد شعر آقاپليسه افتادم كه كودكان در مهدهاي كودك ان را ياد ميگيرند. كمي پايين تر كه ميروي با در بسته حسينه ارشاد مواجه ميشوي كه حتي اجازه نداري در كنار پله هايش بايستي ناگهان توجت به پشت وانت هاي نيروي انتظامي !!!!!جلب ميشود كه تعدادي چماقدار اراذل و اوباش با زشت ترين كلمات در حال شوخي كردن با همديگر هستند। و متوحه ميشوي كه نيروي انتظامي كه زماني حافظ منافع مردم بوده است حال حافظ منافع ارازل و اوباش چماغ به دست شده است। دوباره ياد شعر آقا پليسه افتادم كه ميگويد با دزدا خوب ميجنگه مزحكترين شعر حال حاضر در كشور ما।خيابانها واقعا خلوت است ، به ندرت ميتوان اثري از مردم ديد كه براي مراسم خانواده زنده ياد سحابي ها آمده باشند।। بي اختيار به دوستم كه همراه من بود گفتم و مردم خوش غيرتي كه براي مراسم به حسينيه ارشاد نيامده اند. ياد كمپيني افتادم كه چندي پيش برايم ارسال شده بود و مجدانه از من درخواست ميكردكه به خليج فارس راي دهم ، چرا راي دهم ؟ براي چه راي دهم ؟ مردمي كه غيرتشان جراتشان حتي به يك صدم مردم سوريه مصر يمن و ليبي نميرسد ، چرا ما بايد فكر كنيم كه حق ما است و حق عربها نيست ؟ عربهايي كه بسيار غيرتشان از ما بيشتر است و مايي كه فقط بلد هستيم كمپين راه بياندازيم و راي اينترنتي حمع كنيم و در سوگ عزيزترين و پاكترين هم ميهنانمان به مسافرت برويم اي كاش عرب بودم و در كشوري همچون سوريه ليبي مصر و يا تونس و حتي يمن زاده شده بودم كه بگويم غيرتم بيش از اينها هست ، براستي اگر مردم ما غيرت داشتند هر جمعه همچون ديگر مردم كشورهاي معترض پس از نماز جمعه به خيابانها مي آمدند و نداي اعتراض سر ميدادند। فارغ از اينكه امام جماعتش هر آنكس كه ميخواهد باشد। اي كاش
